Stało się! Nasz minisatelita – CanSat – został doceniony za innowacyjne rozwiązania techniczne i drużyna szkolnego Koła Naukowego „TechnoZONE” zajęła 2 miejsce w finałach krajowych międzynarodowego konkursu European CanSat 2017 organizowanego przez Europejską Agencję Kosmiczną ESA. Dokonali tego: Tomasz Zdziebło (2cT), Patryk Ciebień (3aT), Artur Czernia (4aT), Kacper Bassara (2aT), Natalia Żmuda (2aL), Anna Wodzisz (2aL), Łukasz Krystoń (2cT), Krystian Nitkowski (2cT), Maksymilian Kania (4aT) oraz Konrad Micek (3aL).
Trzydniowe finały (7 – 9 kwietnia 2017 r.) były niezwykle emocjonujące i wyczerpujące. Pierwszego dnia odbył się zrzut CanSatów z samolotu na lotnisku Stalowowolskiego Aeroklubu w Turbi. Nasza drużyna poświęciła go na ostateczny test systemu kontrolowanego lądowania w pionie i panoramiczne sfilmowanie w zakresie 360 stopni miejsca przyziemienia.
Samolot krążył nad lotniskiem dokonując szereg nawrotów i po kolei zrzucał CanSaty. Test wypadł znakomicie. Potwierdził to jeden z członków Jury, który osobiście znalazł naszego minisatelitę w trawie lądowiska i wykonał zdjęcie dokumentujące prawidłowe lądowanie.
Gdy przyniósł CanSata na stanowisko startowe, kamera nadal obracała się wokół swej osi i filmowała otoczenie mrugając kolorowymi diodami LED. Mimo spadania z prędkością 36 km/h, nasz CanSat nie odniósł żadnych uszkodzeń. Wietrzna pogoda spowodowała duże znoszenie spadochronów, przez co dwie drużyny straciły swoje CanSaty. Pomimo zakrojonych na dużą skalę poszukiwań, nie udało się ich odnaleźć.
Następnego dnia wszyscy uczestnicy konkursu udali się na poligon wojskowy w Nowej Dębie, gdzie CanSaty zostały załadowane do zasobników rakiety. Po sprawdzeniu, rakietę odtransportowano na wyrzutnię, która znajdowała się w odległości 600 m od stacji naziemnych odbierających sygnały radiowe z CanSatów. W tej próbie drużyna TechnoZONE uruchomiła wszystkie systemy kapsuły górnej, łącznie z nadajnikiem radiowym. Wszyscy z napięciem czekali na start i zastanawiali się, czy przeciążenie startowe nie uszkodzi jakichś systemów. Po rozpoczęciu końcowego odliczania operatorzy-łącznościowcy wycelowali anteny w niebo, aby śledzić rakietę. W momencie startu rozległ się przeraźliwy świst i w ciągu dwóch sekund rakieta zniknęła w chmurach.
Ku radości naszej ekipy, stacja naziemna zaczęła odbierać sygnał radiowy z CanSata – wszystkie dane naukowe zostały odebrane i przesłane do chmury obliczeniowej w celu ich opracowania i wygenerowania wykresów. Wszystkie ekipy z niecierpliwością wypatrywały spadochronów na niebie. Z uwagi na mocne porywy wiatru trudno było przewidzieć miejsce lądowania. W pewnym momencie wśród chmur pojawiła się pojedyncza czerwona kropka, wywołując tym entuzjazm uczestników i widzów. Później okazało się, że był to spadochron, na którym lądowała głowica z aparaturą elektroniczną rakiety nośnej. Nic więcej nie dało się zobaczyć. Silny wiatr i usterka rakiety nośnej uniemożliwiła przeprowadzenie wszystkich testów, ale dzięki temu wszystkie drużyny odzyskały swoje CanSaty w stanie nienaruszonym.
W trzeci dzień konkursu wszystkie ekipy przedstawiały prezentacje swoich projektów. Należało opisać cele misji, sposoby ich realizacji, omówić rozwiązania techniczne CanSata, przedstawić opracowane dane naukowe uzyskane podczas misji i odpowiedzieć na szczegółowe pytania Jury. Etap ten odbywał się w całości języku angielskim.
Finałowy konkurs był zwieńczeniem ponad półrocznych prac. Nasi uczniowie podjęli się wykonania niezwykle złożonej konstrukcji mechatronicznej, która podczas lotu rozdziela się na dwie kapsuły, a rozkładany system lądowania zapewnia przyziemienie w pionie, przeciwdziałając przewróceniu się lądownika. Nad tym wszystkim czuwało skomplikowane oprogramowanie wykonujące bez udziału człowieka takie czynności jak włączanie i wyłączanie kamer, zapisywanie zdjęć i danych naukowych na karcie pamięci, uruchamianie serwomechanizmu kamery w zależności od wysokości, wykrywanie opadania CanSata, pomiar temperatury i ciśnienia, radiową transmisję danych do stacji naziemnej itp. Była to niezwykle realistyczna symulacja prawdziwych misji pozaziemskich, czym nasz projekt wzbudził autentyczne uznanie widzów i Jury konkursowego. Dzięki temu znaleźliśmy się w elitarnym gronie europejskich szkół realizujących projekty kosmiczne.
